ฝากอะไรถึงแฟนบอลสั้นๆ

ชายจากจังหวัดตะเข็บชายแดน มุกดาหาร ในวัยแรกรุ่นถือว่าเป็นตัวเอ้ของวงการลูกหวายจังหวัดมุกดาหาร ก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเป็นรายการใหญ่เล็ก ในระดับโรงเรียน หรือตัวแทนจังหวัด เขาไม่เคยพลาด ร่วมวงแข่งขันมาแล้วแทบทั้งหมด

จนเข้าช่วง ม. 6 จึงได้เริ่มทำความรู้จักกับกีฬา “ลูกหนัง” มากขึ้น แม้จะไม่ได้เล่นอย่างเอาจริงจังนัก แต่ด้วยทักษะที่ติดตัวมาจากการเล่นตะกร้อก็พอทำให้การเล่นฟุตบอลไม่เป็นอุปสรรคแต่อย่างใด

วันเวลาผ่านไป เขาสำเร็จการศึกษาในระดับ ปวส. ก่อนเข้าหางานทำในเมืองกรุงเฉกเช่นคนทั่วไป แม้ในระหว่างนี้เขายังคงหาเวลาว่างเดินสายเตะฟุตบอลหาเงินเสริมไปพราง

จนวันหนึ่งเมื่อราว 12 ปีที่แล้ว... ที่ทุกอย่างเปลี่ยนไป เมื่อกระดาษถ่ายเอกสารใบเก่าเพียง 1 ใบ ที่น้าของเขาส่งมาถึง เป็นกระดาษที่บอกรายละเอียดการคัดตัวนักกีฬาฟุตบอลทีมเทศบาลนครสมุทรปราการ เพื่อเข้าร่วมแข่งขันถ้วย ข

ประจวบเหมาะกับที่เวลานั้นตัวเขาหาเลี้ยงชีพอยู่แถวกิ่งแก้ว บางนา เจ้าตัวไม่รอช้า เข้าร่วมคัดตัวทันที และนั่นคือประตูบานแรกที่เปิดตัวเขา สู่ “ฟุตบอล”

แม้จะมีการเล่นฟุตบอลเป็นงานแล้ว แต่เขายังเลือกทำงานหลักที่เคยทำอยู่เช่นเดิมตลอด โดยเขายอมรับว่าบางครั้งก็เหนื่อย บางครั้งก็หนัก กับการที่ต้องทำหน้าที่ทั้ง 2 บทบาทไปพร้อมๆ กัน แต่ทั้งหมดที่ทำไปนั้นก็เพื่อส่งเงินเลี้ยงแม่ที่อยู่ต่างจังหวัดอย่างสม่ำเสมอ

จากเทศบาลนครสมุทรปราการ สู่ สมุทรปราการ เอฟซี ก่อนย้ายไปบางปู สมุทรปราการ ยูไนเต็ด, ศุลกากร ยูไนเต็ด, สมุทรสาคร เอฟซี และมาบรรจบกับ “ป้อมปราการ” อีกครั้งในปี 2015

ทุกวันนี้บนวัยขึ้นเลข 3 เขายังคงทำงานเป็นพนักงานดับเพลิง อยู่ที่สถานีดับเพลิงเทศบาลเมืองสมุทรปราการ อยู่เป็นประจำ ในช่วงบ่ายเขาจะเปลี่ยนบทบาทเป็นนักฟุตบอล โดยมักมาถึงคนแรก และลงซ้อมกับลูกบอลก่อนเพื่อนร่วมทีม ที่เป็นภาพให้เห็นจนชินตา...

โดยเขากล่าวถึงการใช้ชีวิตไว้อย่างน่าฟังว่า “เวลาที่เราจะทำอะไรสักอย่าง เราต้องมีความอดทน เราจะท้อไม่ได้ ถ้าท้อทุกอย่างจบทันที และเมื่อเราคิดที่จะทำอะไร เราต้องลงมือทำอย่างมุ่งมั่นตั้งใจ แล้วความสำเร็จมันจะตามมาเอง” และแนวทางชีวิตดังกล่าว สะท้อนให้เห็นตัวตนของชายร่างเล็กผู้สู้ชีวิตรายนี้ได้เป็นอย่างดี

No.23 “โต้ง” ศักดิ์ชัย พรมอวน