บทสรุปปี 2015 รถไฟเหาะตีลังกา

รูดม่านปิดฉากการแข่งขัน ไปอีกหนึ่งปี กับฤดูกาล 2015 ที่โลดโผนโจนทะยาน อย่างที่ไม่เกิดขึ้นมานาน คละเคล้าไปด้วยความสุข ทุกข์ระคนกันไป นี่คือปีที่มีลุ้นที่สุดอีกครั้งในหน้าประวัติศาสตร์สโมสรฯ (ได้ลุ้นที่สุดนับแต่ได้เข้ามาคลุกคลีกับทีม) และหลายเรื่องราวที่ผ่านมา และผ่านไป เป็นอีกปีที่สนุก ระทึก และมีเรื่องให้กล่าวถึงในหลายประเด็น บทสรุปปีที่นิยามได้ว่าเป็นปีแห่งรถไฟเหาะตีลังกา...

ชายผู้ปลุกยักษ์

^{_{ขอบคุณภาพ noommaysa}}

เริ่มต้นเรื่องราว จะไม่นึกถึง ชายมาดนุ่มรายนี้ก็ดูจะใช่ที และคงกล่าวได้อย่างเต็มปากว่า ปี 2015 คือปีที่เขาคนนี้ได้แสดงความมุ่งมั่นทุ่มเทอย่างมากมายเพื่อสิ่งที่เขารัก แม้ว่าสุดท้ายเป้าหมายที่วางไว้ จะพลาดไป แต่เชื่อว่าทุกศรัทธา ทุกแรงเชียร์ที่ดังกว่าที่เคย ทุกรอยยิ้ม ทุกเสียงหัวเราะ และคราบน้ำตา จะไม่ตรึงใจเลยหากไร้เงาชายผู้นี้ ... แม้คำถามยังคงก้องดังว่าสุดท้ายปีหน้า เขาจะเลือกอยู่ช่วยทีมต่อไปไหม? แต่ ณ วินาที เวลานี้ ทุกคนยังคงไม่ลืมเลือนกับสิ่งที่เขาทำไว้กับทีม ชายผู้ปลุกยักษ์หลับให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ... สมพร สิงห์รื่นรมย์

ขึ้นแตะจ่าฝูงในรอบ 5 ปี

_{^{ขอบคุณภาพ นสพ.สยามกีฬา}}

อย่างที่เกริ่นในบทนำว่านี่คือ ซีซั่นที่โลดโผนโจนทะยาน และในช่วงที่พีกสุดคือการที่ทีมแกร่ง “เมืองปากน้ำ” แตะจ่าฝูงได้ในช่วงต้นเลก แม้สุดท้ายปัญหาเรื่องความสม่ำเสมอ จะฉุดรั้งทีมร่วงลงมาจากที่ 2 ในช่วงปิดเลก 2 และสุดท้ายจบที่ 3 อย่างที่เราได้รู้กัน แต่อย่างไรก็ตามหากนึกย้อนกลับไปช่วงต้นปี เชื่อว่าหลายคนคงไม่คิดว่าสุดท้าย บทสรุปจะออกมาหักมุมอย่างนี้

ลีโก้, ออริจิ้น สปอร์นเซอร์ใหญ่ทัพฟ้า-ขาว

ปัจจัยที่ผลักดันเกมลูกหนังให้เดินไปข้างหน้า จะบอกว่าเม็ดเงินไม่มีส่วนเลยก็ใช่ที เพราะทุกวันนี้ไม่ว่าจะคิดจับ หรือทำอะไรล้วนต้องอาศัย “เงิน” ทั้งสิ้น และนั่นก็พอบอกได้ว่าการเข้ามาสนับสนุนของหน่วยงานเอกชน ทั้ง บ. ลีโก้ โคเงียว และออริจิ้นฯ ส่งผลต่อแรงขับของทีมอย่างมาก...น่าชื่นชมผู้ใหญ่ทั้ง 2 องค์กรที่เล็งเห็นความสำคัญ ในการเข้ามาสนับสนุนวงการกีฬาบ้านเรา...ปรบมือซิครับรออะไร

ขุมกำลังระดับคุณภาพ

คงไม่มีอะไรมาเป็นมาตรวัดว่าขุมกำลังในทีมปีนี้ จะดีหรือไม่ดีกว่าในปีก่อนๆ แต่ทว่าคงปฏิเสธไม่ได้ว่าชุดผู้เล่นในปี 2015 คืออีกหนึ่งทีมที่แฟนบอลคงจดจำได้ขึ้นใจ ด้วยคุณภาพ และความสมดุลที่เรียกว่าไม่น้อยหน้าทีมไหนในโซนแน่ ไล่เรียงจากหลังไปหน้า วัชรพล บุญชั้น นายทวารที่ว่ากันว่าดีที่สุดในหน้าประวัติศาสตร์สโมสรฯ, ศักดิ์สุริยา กุลโพนเมือง ตัวเก๋ากัปตันทีมที่เต็มเปี่ยมด้วยความเป็นผู้นำทั้งใน และนอกสนาม, บัมบ้า อาวูนี แนวรับจอมทุ่มเทที่ถือเป็นอีกดีลคุ้มค่าแห่งฤดูกาล, ภาคภูมิ มะลิรุ่งเรือง กองกลางจอมทัพที่เข้าไปนั่งในใจแฟนบอลเลือดฟ้า-ขาวอย่างง่ายดาย, ชนินทร์ ประเสริฐ เกิดใหม่อีกครั้งในฐานะมิดฟิลด์ตัวรับ, แฟรงค์ เรโน่ จอมคลาสสิกที่พร้อมร่ายเวทมนต์บนฟลอร์หญ้า ฯลฯ นี่แค่คร่าวๆ ที่หยิบยกขึ้นมากล่าวถึง เชื่อว่าในปีนี้ทุกท่านก็คงมีขวัญใจไม่ใครก็ใครสักคนเป็นแน่

ชนแชมป์เก่าในเอฟเอคัพ

นานทีปีหนที่ “ป้อมปราการ” จะได้ต้อนรับทีมระดับแชมเปี้ยนส์ เจ้าของตำแหน่งแชมป์เอฟเอคัพ 2014 ตั้งแต่รอบที่ 2 แน่หล่ะแม้พิกัดของ 2 ทีมแตกต่างราวฟ้ากับเหว แต่ก็อดที่จะตื่นเต้น และนึกถึงการดวลกับทีมยักษ์ใหญ่ไม่ได้ นี่คืออีกเกมที่ส่วนตัวยังจดจำ แม้ว่าอาจจะผิดหวังกับรูปแบบ และแท็กติกการเล่นในวันนั้นที่กุนซือเลือกใช้อยู่บ้างก็ตาม...แต่อย่างน้อยการที่ได้เห็นเสื้อสีฟ้า-ขาว ในจอทีวี ก็ทำให้อดอมยิ้มบางๆ เสียไม่ได้ จริงๆ

คนที่ใช่…ในวันที่ผิด

เชื่อว่า ณ เวลานี้ใครหลายคนอาจยังนึกถึงความมุ่งมั่นทุ่มเทของ กุนซือเฒ่าท่านนั้น หลายคนอาจแย้งว่าหากยังเป็น “อ.โม” อภิชาติ โมสิกะ ทำอยู่หลายอย่างอาจผิดไปจากนี้ แต่เพราะว่าในโลกความจริงไม่มีคำว่า “ถ้า” และสิ่งที่ผันผ่านไม่มีวันย้อนกลับ แต่ทั้งนี้คงไม่เกินไปนักที่จะกล่าวว่าการเข้ามาของอดีตกุนซือระยอง เอฟซี ช่วยสร้างแรงคาดหวังให้กับแฟนบอลทุกผู้คน แต่เพราะ 10 นัดรอยต่อฤดูกาล 10 นัดที่กุนซือเฒ่าไม่สามารถเข็นทีมให้ดีกว่าเดิมได้ ก็ทำให้อะไรๆ ดูไม่ง่าย และสุดท้ายการเปลี่ยนแปลงก็พุ่งเข้าชนทีมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เจ็บจำ กับกุนซืออายุสั่นสุดบนหน้าประวัติศาสตร์

ไม่ว่าเกมนัดนั้นจะมีเบื้องลึกเบื้องหลังหรือไม่ แต่บอกได้เลยว่าแฟนบอลคงไม่อาจข่มตาลืมเกมช้ำๆ ในนัดบุกปทุมธานีไม่ได้เสียที ย้อนกลับไปในเวลานั้น ทีมทำท่าเป๋ไม่น้อย หลังจัดการแต่งตั้ง “อ.กอ” ดาวยศ ดารา อดีตดาวค้างฟ้าวงการลูกหนังไทยที่ล้างมือจากวงการไปนาน มานั่งแท่นกุนซือที่เรียกได้ว่าสร้างความมึนงงได้ประมาณหนึ่ง และอย่างที่เราทราบๆ กัน ในงานแรกของตำนานรายนี้ ก็พาทัพ ฟ้า-ขาว แพ้แบบไร้รูสู้ทีมหนีตายแบบไร้เหตุผล และไม่ต้องการความเข้าใจใดๆ และนั่นก็เพียงพอให้อดีตกองหน้าตำนานท่าเรือตกเก้าอี้ ด้วยอายุงานที่สั้นกุดจนกลายเป็นตำนานในเรื่องที่ยากจะลืม...

จอมสังเวยกุนซือ…

^{_{4 กุนซือในปี 2015 ใครเด่น ใครดับ คงมีคำตอบในใจ}}

ไม่พูดถึงไม่ได้กับประเด็นที่ชวนป้องปากเม้าท์มอยกันไม่มากก็น้อยในวงการลูกหนัง ที่น่าจะส่งเรื่องขึ้นแท่นสถิติบอลไทยได้ไม่ลำบากนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งห้วงเวลาที่ปลดกุนซือประหนึ่งใช้ทิชชู่ 7 วัน 3 คนที่ผันผ่านมานั่งเก้าอี้ตัวนี้ (แม้ไม่ใช่สถิติสูงสุดในการใช้กุนซือต่อฤดูกาลของทีมก็ตาม) จะว่าไปนี่ก็เป็นอีกองค์ประกอบหนึ่งที่ส่งผลต่อทีมในปีนี้ไม่น้อยเลย...

เจอเธอเมื่อสาย

แม้จะเข้ามาเมื่อครั้งสถานการณ์ไม่สู้ดีนัก และด้วยงานเก่าก่อนทำให้ใครหลายคนแอบสงสัย และตั้งแง่ไม่ได้ว่า เขาจะเอาอยู่หรือไม่ แต่คำตอบก็อย่างที่เราๆ ท่านๆ ได้เห็น ที่ฉากจบทีมสวยอย่างนี้จะไม่ยกเครดิตให้ ผู้เป็นกุนซือก็กระไรอยู่ โดยเฉพาะการพาทีมสร้างสถิติชนะรวด 6 นัดติดต่อกันทำลายสถิติเดิมของสโมสรลง แม้เวลาพิสูจน์ตนจะน้อยนิด แต่เขาก็ตอบทุกข้อคำถามได้ปลิดทิ้ง จนหลายคนแอบเสียดายไม่หายว่าหาก “โค้ชเบื้อก” ธนบูรณ์ คณะโต มาไวกว่านี้สักเล็กน้อย ที่ 2 อาจไม่ใช่ “ปลากัด” เฉกเช่นตอนนี้ ต่อผลงานที่ยอดเยี่ยม ส่งให้คำถามลอยตามลมมาว่า...ปีหน้ากุนซือมือดีรายนี้จะเลือกอยู่ช่วยทีมต่อไปได้หรือเปล่า?

ลุกจากหลุม ลุ้นจนหยดสุดท้าย

เกมที่อยู่ในความทรงจำ เชื่อว่าหลายท่านคงชี้ไปที่เกมพลิกนรกจากตามหลัง แก่งคอย ทีอาร์ยู ตั้งแต่ต้นเกม ก่อนพลิกกลับมาชนะด้วยสกอร์ 1-2 ได้ 2 ประตูงามหยดจาก แฟรงค์ เรโน่ และภาคภูมิ มะลิรุ่งเรือง เป็นแน่ เพราะนั่นคือจุดเริ่มต้นของการที่ทีมตื่นจาก “ฝันร้าย” พร้อมไล่ล่าพื้นที่หัวตารางอย่างสนุกจนนัดสุดท้าย จาก “โอกาส” บนเส้นบางๆ กลับมาเปิดกว้างอีกครั้ง ไม่ว่าผู้อ่านจะเห็นต่างไปจากนี้ไหม แต่เชื่อว่ากว่าครึ่งจะตอบว่านี่คือ “เกมแห่งฤดูกาล” อย่างไร้ข้อโต้แย้ง

นักเลงเมืองปราจีนฯ

สดๆ ร้อนๆ ที่เพิ่งเกิดขึ้นคาตาในเกมนัดรองสุดท้าย พฤติกรรมเถื่อนถุยของคนที่ทำอาชีพ “นักฟุตบอล” ของ 2 แข้งปราจีน ยูไนเต็ด จิระพล มะวงศ์ษา ผู้เล่นหมายเลข 38 และผู้รักษาประตูสำรองหมายเลข 9 กฤติน กมละคร ที่ริจะเอาดีด้านการตีต่อย จัดการโชว์ชื่อเสีย และสันดานกุ๊ยเมื่อออกหมัดใส่ ภาคภูมิ มะลิรุ่งเรือง กองกลางสมุทรปราการ สองสิงห์ เอฟซี จนลงไปกอง ในเกมที่ “ป้อมปราการ” บุกชนะ 1-0 ... ร้อนจน พิเชษฐ์ เกิดวิชัย ประธานศูนย์ฯโซนภาคกลางตะวันออก ต้องออกสื่อเตรียมคลอดบทลงโทษทันทีก่อนจบฤดูกาล แต่เอวัง ณ บัดนี้เรื่องกลับเงียบหายไปแบบดื้อๆ และต่อข้อคำถามถึงพฤติกรรมดังกล่าวว่า เพราะอะไร และทำไม คงได้แต่ตั้งข้อสังเกตว่าเรื่องฉาวๆ เรื่องต่อยตีในโซนบูรพา ทำไมหนอมันช่างเกิดที่เมืองปราจีนฯ บ่อยเสียเหลือเกิน...

สู้ด้วยศรัทธา...เกมทิ้งทวนที่แหลมฟ้าผ่า

ไม่ว่าผลอีกสนามจะออกมาน่าผิดหวังเพียงไร แต่ ณ แหลมฟ้าผ่า “ป้อมปราการ” ก็พร้อมไว้ลายในเกมนัดส่งท้ายอย่างสุดกำลัง เพื่อฉลองชัยให้กับแฟนบอลทุกคน แม้ว่าเกมอาจออกมาน่าอึดอัดร่วม 80 นาที แต่สุดท้าย “ป้อมปราการ” ก็มาทลายกำแพงแนวรับกองเรือได้สำเร็จในที่สุด...แม้การจบในอันดับ 3 คือการไม่ได้ผ่านสู่รอบ ชปล. แต่ทว่าการที่ทีมกลับมามีลุ้นที่สุดอีกครั้งหนึ่ง ก็เพียงพอสร้างความสุขให้กับพี่น้องแฟนบอลทุกคน

บนบันทึกหน้าสุดท้ายของปี 2015 ยังมีสิ่งดี และสิ่งแย่ ให้เลือกจดจำกันไป และยังมีอีกมากมายหลายเรื่องที่สามารถหยิบขึ้นมาพูดถึงกันได้ แต่สิ่งหนึ่งที่เห็นได้ชัดคือ ในหลายปีที่ความซบเซาผ่านมานั้น ไม่ได้ทำให้ความ “ศรัทธา” ในใจแฟนบอลชาวสมุทรปราการ ลดน้อยถอยลงไป เช่นกันกับเสียงกู่ก้องร้องเชียร์ที่ยังได้ในโสตประสาท คล้ายว่าเกมนัดสุดท้ายมันเพิ่งเกิดขึ้นไปเพียงเมื่อวานนี้เอง...

ขอบคุณภาพหน้าปก SonOfLight